ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจาก น.ส.พรรณงาม รอดฟ้า คุณครูโรงเรียนบ้านหนองขาว อ.วชิรบารมี จ.พิจิตร ว่าพบภาพสุดสะเทือนใจ หลังลงพื้นที่ตามโครงการเยี่ยมบ้านนักเรียน พบลูกศิษย์นักเรียนหญิงชั้น ม.2 อยู่กับครอบครัวรวมกัน 6 คน มีชีวิตสุดรันทด
โดยในครอบครัวประกอบด้วย พ่อ อายุ 32 ปี, แม่ อายุ 31 ปี มีลูกทั้งหมด 4 คน อายุ 14 ปี, 11 ปี, 8 และ 5 ปี
ผู้เป็นพ่อ เล่าว่า เคยเป็นช่างเชื่อม ต่อมาเจอสถานการณ์โควิด เถ้าแก่เลิกจ้างเพราะไม่มีงานให้ทำ ประกอบกับมีโรคประจำตัวเป็นไทรอยด์และกล้ามเนื้ออ่อนแรง จึงกลับมาอยู่บ้าน ทำงานรับจ้างทั่วไป แต่ด้วยในพื้นที่เป็นชนบทจึงมีงานว่าจ้างเพียงแค่เล็กน้อย เงินที่ได้มาเพียงแค่พอซื้อข้าวสารกิน
และที่บ้านตนเข้าใจผิดว่าจะได้ใช้ไฟฟ้าฟรีตามมาตรการช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อย จึงไม่ได้จ่ายค่าไฟ จนกลายเป็นดินพอกหางหมู สุดท้ายการไฟฟ้าได้มาตัดไฟนานนับปีแล้ว ลูกทั้ง 4 คน ต้องใช้ชีวิตอยู่ในความมืด กลางคืนต้องจุดเทียนใช้ตะเกียง แม้แต่เตาถ่านหุงข้าวยังไม่มี เด็กๆ จะได้กินข้าวอิ่มท้องต่อเมื่อไปโรงเรียน และห่ออาหารที่เหลือจากโรงอาหารกลับมาเป็นอาหารเย็นที่บ้าน
ด.ญ. อายุ 14 ปี ชั้ย ม.2 ซึ่งเป็นลูกคนโต เล่าว่า บ้านตนข้าวสารแทบจะไม่มีกรอกหม้อ ไปโรงเรียนก็ไม่มีเงินค่าขนม บางวันพ่อกับแม่พากันไปเก็บยอดกระถินที่ขึ้นริมถนน ไปเก็บผักบุ้งกลางทุ่งนามาต้ม โดยจะไปขอเครื่องปรุงบะหมี่สำเร็จรูปมาใส่ในน้ำต้มผักบุ้งเพื่อให้มีรสชาติ บ่อยครั้งที่ทั้งครอบครัวต้องกินข้าวกับเกลือ-พริก
“หนูขอความเมตตา ขอทุนการศึกษา ขอทุนให้พ่อแม่ทำมาค้าขายประกอบอาชีพ รวมถึงขอไฟฟ้าใช้ให้กับครอบครัวหนูด้วย”
ด้านพระเมธีธรรมประนาท เจ้าคณะอำเภอเมืองพิจิตร ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดท่าหลวง ได้นำจักรยานที่พระสงฆ์ใช้ในพื้นที่ นำมามอบให้เด็กๆ ทั้ง 4 คน ปั่นไปโรงเรียน เพื่อเป็นการช่วยเหลือเบื้องต้น
ที่มา : ข่าวสด