‘ดีเจแมน’ เผยชีวิตหลังกำแพง 1 ปี 7 เดือน ดูการเเติบโตของลูกผ่านกระดาษ 1 แผ่น ขอบคุณ ‘แม่ป๋อง’ ที่เข้มแข็ง

‘ดีเจแมน พัฒนพล’ เปิดใจถึงความทรมานที่อยู่หลังกำแพง 1 ปี 7 เดือน กับอีก 17 วัน ที่ทำให้เจ้าตัวคิดจบชีวิตตัวเอง พร้อมควง ‘คุณแม่ป๋อง พิมพ์แข’ กับการต่อสู้เพื่อลูกชาย และโมเมนต์พ่อกับลูกสาว ‘น้องเวทมนต์’ ที่ขาดหายไปเกือบ 2 ปี วันนี้ได้รับอิสรภาพกลับมาใช้ชีวิตกับครอบครัวแล้ว 3 เดือน ผ่านทางรายการ คุยแซ่บShow

เริ่มแรก พิธีกรถาม ‘น้องเวทมนต์’ ว่าคิดถึงปาป๊าไหม ตอนปาป๊าไม่อยู่ น้องเวทมนต์ตอบทันทีว่า “คิดถึง”

ดีเจแมน เปิดเผยถึงช่วงเวลาที่ขาดหายไปว่า ในช่วงชีวิตพี่ที่พลิกผันไป ทุกอย่างหายไปหมดเลยภายในเวลาแป๊บเดียว แล้ววันนั้น 9 พ.ค. แทบไม่ได้ร่ำลา เพราะเราไม่ได้เตรียมตัว ไปเลยโดยที่ไม่ได้ลาลูกสักคำ ไม่รู้ว่าวันนั้นจะไม่ได้เจอลูกอีกเลย 1 ปี 7 เดือน 17 วัน

โมเมนต์ที่กลับมาพาเขาเข้านอนคืนแรก มันเปลี่ยนไปเลย เพราะเขาไม่เหมือนเดิม จากที่แต่ก่อนเขาเข้านอนง่ายๆ แป๊บเดียวเขาก็หลับแล้ว เพราะเขาเด็กมาก เขาพูดได้แค่ “ปาป๊า ง่วง” สั้นๆ แต่คราวนี้เขาสามารถพูดประโยคเหมือนเราคุยกันแล้ว แต่อาจจะเป็นแนวเด็ก มันทั้งตกใจ ตื่นเต้น แล้วต้องทำยังไงต่อ เหมือนมันต้องต่อจิ๊กซอว์ใหม่หมดเลย

ส่วนเรื่องที่ว่าลูกสาวจะจำเราไม่ได้นั้น ไม่กลัวเลย เพราะคิดว่าความสัมพันธ์ของเรื่องนี้ โลกใบนี้มันมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติ ธรรมะ หรืออะไรที่พิสูจน์ได้ เขารู้ เราก็รู้ว่าจิตใจมันเชื่อมกัน เขาไม่เคยลืมพ่อเลย วันนั้นใครที่ดูเทป ตนแต่งตัวเป็นซานตาคลอส ความจริงเขาไม่ต้องจำก็ได้ ปิดหน้า ปิดตาหมด คำแรกที่เปิดประตูมาคือ “ปาป๊า” มันเป็นอะไรที่เราดีใจมากๆ เขาไม่เจอพ่อมา 1 ปี 7 เดือน ไม่คิดนะว่าเขาจะจำได้ นี่แหละมันเป็นเรื่องสายสัมพันธ์

ด้านแม่ป๋องที่ได้เห็นโมเมนต์พ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้ากัน ก็รู้สึกจุกอก เพราะเขาไม่ได้เจอพ่อนานมาก แล้วเขาก็ถามว่าเมื่อไหร่ปาป๊าจะกลับ เมื่อไหร่ปาป๊าจะมา เวลาเขาสวดมนต์เขาก็จะพูดว่า ขอให้ปาป๊ากลับมาเร็วๆ วันแรกที่เขาเจอกันน้ำตาไหลด้วยความปิติ เราไปรับแมนมา พอเขาเจอลูก มันปิติ เพราะลูกถามบ่อยมาก

ดีเจแมน กล่าวว่า อันนี้สำคัญที่สุด เพราะแม่อยู่ในทุกเหตุการณ์ เสียตน ตอบหลาน เสียลูกสะใภ้ คือเขาต้องจัดการทั้งหมด ต้องถามเขาว่าไหวได้ยังไง ต้องเป็นจุดศูนย์รวมของทั้งหมด มาเยี่ยมตน ดูแลครอบครัว ขับรถไปหา แล้วก็ต้องดูหลาน หลานถาม ต้องจัดการทุกอย่าง ตอนนั้นตนไม่ได้บอกอะไรแม่ไว้เลย เงินอยู่ที่ไหน ATM แม่ต้องจ่ายค่าบ้านยังไง ปกติเราดูแลเขาหมด มันไม่ได้เตรียมตัวจริงๆ นี่คือความประมาทของชีวิต เราไม่ได้เจอเขาเต็มๆ เลย 1 เดือน มันยากมาก

แม่ป๋อง กล่าวว่า คือแม่ต้องสตรองมาก และต้องเข้มแข็ง แม่คิดอยู่ในใจเสมอ แม่เป็นอะไรไปไม่ได้ แม่ต้องแข็งแรง เพราะแม่ต้องดูแลลูก ดูแลหลาน เชื่อไหมแม่อายุ 70 กว่า แต่แม่ขับรถไปหาแมนทุกวัน วันไหนที่แม่มีคิวถ่ายละคร พ่อขาเป๋ด้วยนะเพราะเพิ่งผ่าตัด ก็ต้องนั่งรถรับจ้างไปหา แล้วไปพูดแต่สิ่งดีๆ ให้แมนฟัง

ดีเจแมน กล่าวว่า อยากจะบอกทุกคน เมื่อเรามีโอกาสหายใจบนโลกใบนี้ เวลามันสำคัญมาก ความสุขของตนก็คือตื่นมาวิ่ง ดูแลตัวเอง ดูว่าแม่มาเยี่ยมกี่โมง จดหมายแม่ จดหมายคนที่รักมาเมื่อไหร่ นั่นคือ 20 นาที บางทีคิดเรื่องพูดได้เยอะมาก แต่มนุษย์บางทีเราไม่สามารถพูดได้ทุกอย่าง บางทีมองหน้า คิดถึง ร้องไห้ มันก็หมดเวลาแล้ว แล้วมันต้องเป๊ะแบบนั้นจริงๆ 20 นาที เรารู้ว่าแม่เป็นคนแบบไหน ก็พยายามหลอกตัวเองว่า เราอยู่ได้ เราจะไม่ให้เขาทุกข์แม้แต่วินาทีเดียว ต่างคนต่างรู้ว่าต้องให้กำลังใจกัน

เคยคิดเหมือนกัน ทำไมกูซวยแบบนี้ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ไม่อยู่ดีกว่า เคยคิดนะ เพราะสภาพมันแย่มาก แต่พอเจอแม่ เราคิดแบบนั้นไม่ได้เลย มองผู้หญิงที่สู้เพื่อเรามาตลอด มองตาเราแล้วบอกว่า “แมนต้องสู้นะลูก แม่สู้ แม่ไหว แม่โอเค แม่ดูแลหลาน อีกไม่นานเราต้องได้รับความถูกต้อง เพราะเราถูกต้อง”

บางทีใจเราไม่ไหว แต่พอเรามองไปที่แม่ พ่อ โอเค! สักตั้งวะแมน มันเป็นพลัง เลือดแม่อยู่ในกายเรา แม่พูดเสมอเราเป็นนักรบนะลูก เราต้องสู้ เราก็ฮึบ! แม่ให้สติ เราก็เข้าไปต่อสู้กับคนในนั้นอีกว่ากูต้องรอด กูจะเป็นบ้าไม่ได้ เพราะในนั้นแบบเป็นบ้าได้ง่ายๆ เลย ทั้งโรคติดต่อ ทั้งคนอันตราย เยอะแยะมากมายไปหมด ต้องผ่านมันไปให้ได้ เพื่อที่จะออกไปเจอแม่ พ่อ และลูก โดยที่ต้องไม่เป็นอะไรเลย จะต้องสู้ ก็เลยฮึบขึ้นมาอีกครั้งนึง

แม่ป๋อง เล่าถึงช่วงเวลานั้นว่า กลับไปบ้าน บางทีก็นอนมองดูทีวีก็คิดถึงลูก เปิดแอร์ก็คิดถึงลูก ความเป็นแม่มันบอกไม่ถูก ลูกเราจะลำบากไหม ลูกเราจะอยู่ยังไง ก็จะถามประโยคเดิม ถามซ้ำๆ

ดีเจแมนเองก็มีคำถามอยู่ในใจจนฝัน คือเรื่องน้องเวทมนต์ คืนนึงฝันว่าเวทมนต์ร้องไห้แล้ววิ่งมาหา ทุกครั้งเวลาเวทมนต์ไป รพ. ตนเป็นคนพาไปตลอด เสร็จปุ๊บอีกวันแม่มาเยี่ยม ก็ถามพ่อแม่ว่าเวทมนต์เป็นอะไรหรือเปล่า แม่กับพ่อบอกว่าไม่เป็นอะไร ไม่มีอะไร เราก็ถามว่าจริงเหรอ เขาก็บอกจริง ไม่มีอะไร เขาก็คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ อีกวันใบเตยมา ตอนนั้นใบเตยเขาประกันตัวออกไปแล้ว เขามาร้องไห้แล้วเล่าให้ฟัง คิดถึงปาป๊าเนอะ ลูกไม่สบาย ถ้ามีปาป๊าคงดี อ้าว… ลูกไม่สบาย แม่โกหกนี่

ย้อนไปตอนนั้น แม่ป๋องเลือกที่จะโกหกลูกชาย เพราะถ้าแม่เล่าความจริงก็กลัวเขาไม่สบายใจ อยู่ในนั้นเขาช่วยอะไรลูกไม่ได้ เขายิ่งจะทุกข์หนักไปใหญ่ แม่กับน้องลุกซ์ (น้องชายของใบเตย) ก็ต้องไปดูแล แม่ไม่อยากให้เขารู้เลย

นอกจากนี้ หลังจากที่ใบเตยไปเยี่ยม ดีเจแมนถึงกับเป็นลม ตอนนั้นใบเตยออกไป ความทุกข์มันยังเต็มเปี่ยมอยู่ เขาก็มาระบาย เขาเป็นโรคซึมเศร้าด้วย เขาร้องไห้ เราก็ต้องเข้มแข็ง เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกที่รัก เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น ตอนนี้ลูกป่วยนะ ปาป๊าไม่อยู่ เรื่องนั่นเรื่องนี้ คือเรื่องเยอะมาก เราต้องรับฟัง 20 นาที ฮึบ! โอเค ไม่เป็นไร หนูไปทำงานก่อนนะ แล้วเขาก็เดินไป ส่วนเราเดินออกมาก็เป็นลมเลย เพราะมันเครียดแล้วทำอะไรไม่ได้ เราก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน รับหลายเรื่องจนเครียด ข้างในมันจะระเบิดอยู่แล้ว

ล่าสุดกลับมาจากเกาหลี เดินกันอยู่ กินไก่ทอด เขาก็เหม่อ ร้องไห้ ตนถามเขาว่าเป็นอะไร เขาบอกมันไม่เหมือนเดิม ตนก็บอกมันกำลังเหมือนเดิม นี่เราได้ออกมาข้างนอกอย่างสมศักดิ์ศรี อย่างที่ป๊าบอกเสมอ แต่มันอาจจะเลวร้ายหน่อย ที่รักต้องลืมเรื่องนี้ไปให้ได้

ส่วนคุณพ่อของดีเจแมนผ่าตัดขา แต่คุณพ่อเลือกที่จะไม่ทำกายภาพหรือรักษาต่อ เพราะจะเก็บเงินทั้งหมดมาให้ดีเจแมน ซึ่งเรื่องพวกนี้เขาไม่เคยพูดจนถึงวันนี้  2,000 อาจจะไม่เยอะสำหรับคนอื่น มันคือการเดินทางไปกายภาพเพื่อให้ท่านเดินได้

แม่ป๋องบอกว่า จะต้องไปอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง แต่เขาไม่ไปเลย เขายอมทุกอย่าง ปั๊มน้ำเสีย เขาไม่ซ่อม เครื่องทำน้ำร้อนเสียพ่อก็อาบน้ำเย็น

ดีเจแมน เล่าว่า กลับไปดูบ้านตัวเอง ถึงกับร้องไห้เลย 1 ปี 7 เดือน ที่ตนไม่อยู่คือเขาปล่อยเลย เขาหายใจ ตื่นมาเพื่อจะมาฮีลเรา แล้วเขาล้มในห้องน้ำก็ไม่บอกเรา เราไม่ได้ไปดูแล ไม่ได้ทำความสะอาด มันแย่ มันเหมือนเป็นบ้านที่พังไปแล้ว

แม่ป๋องบอกว่า ตอนนั้นแม่เลือกประหยัด เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราไม่มีงาน เราโดนไปด้วย แล้วดีเจแมนเป็นคนดูแลแม่กับพ่อ ถึงแม้แม่มีงานก็จริง เพื่อนๆ ช่วยกัน มีงานละครก็จริง แต่เราก็ไม่รู้ว่าภายภาคหน้ามันจะยังไง แม่ประกันดีเจแมนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่เคยได้

ช่วงนั้นมรสุม โดนทนายหลอกอีก แม่โดนเยอะ ความที่เราอยากได้คนที่มาช่วยลูกเรา ใครพูดอะไรเชื่อหมด เงินทองจะเอาเท่าไหร่ มีเท่าไหร่ก็เก็บให้ไป เสียไปเยอะ หลักแสน หลายแสนอยู่ เขาบอกจะช่วยให้ประกัน ความที่เราเป็นแม่ เราก็อยากให้ลูกเราได้ประกันออกมาสู้ข้างนอก เราไม่รู้หรอกขั้นตอนอะไรยังไง

ดีเจเผยถึงวินาทีที่เรารู้ว่าความยุติธรรม ความจริงมันเกิดขึ้นแล้ว ตอนนั้น เป็นวันที่ 16 ธ.ค. เวลา 12.10 น. ศาลท่านเริ่มอ่านคำพิพากษาที่เรารอคอย จับมือกับใบเตย แล้วคุณแม่นั่งอยู่ ลุกซ์ก็ร้องไห้ ตนพูดกับใบเตยว่า “ที่รัก ถ้ามันจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้เป็นป๊าคนเดียว ถ้าโลกนี้มันจะไม่ยุติธรรมกับเรา หนูต้องสู้นะ เพื่อลูก ป๊าไม่เป็นอะไร หนูต้องสู้ หนูต้องทำทุกอย่าง หนูเป็นแม่ที่ดีได้ หนูต้องห้ามอ่อนแอแม้แต่วินาทีเดียว สัญญากับป๊านะ” ใบเตยก็ร้องไห้ ไม่ๆ ไปด้วยกัน ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว

พอท่านบอกว่า จำเลยที่ 2 ที่ 3 ยกฟ้อง เราร้องไห้กอดกัน เหมือนได้ชีวิตใหม่ ตั้งแต่ยังไม่เข้า ตั้งแต่แจ้ง มันคือการตกนรกแล้วนะ ไม่กล้าสู้หน้าใคร คนนี้นินทาเรา คนนี้บอกแมนออกมาได้เพราะมันมีอิทธิพล มันใช้เงิน ถ้าใช้เงินกูไม่ติดคุกหรอก ยิ่งในวงการเดียวกันด้วยนะ รู้จากช่างแต่งหน้า เฮ้ย… เรามองคนผิด เราจะเห็นเลย หลังจากนี้ไม่มีใครรอดหรอกถ้าทำผิด ถ้าเจตนาทำผิด ศาลท่านไม่มีทางปล่อย

พอมันหลุดปุ๊บ ร้องไห้กอดกัน แว้บแรกคือ ได้เจอเวทมนต์แล้ว เพราะตนไม่ได้เจอลูกเลย 1 ปี 7 เดือน 17 วัน ดีใจมาก บอกแม่โอเคเดี๋ยวเจอกัน คืออยากกลับไปในเรือนจำเพื่อให้เสร็จพิธีจะได้ออกมา

แล้วมีจดหมายหลังกำแพง ซึ่งนักโทษหรือว่านักโทษฝากขังจะได้วันละ 1 แผ่น ยกเว้นเสาร์-อาทิตย์ ได้แค่ 20 บรรทัด คุณพ่อส่งให้ทุกวัน นี่เป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่นอกจากเยี่ยม 20 นาทีแล้ว ได้กระดาษ 1 แผ่น ตอน 14.45 น. มีความสุขมาก จากความวุ่นวายไปรับกระดาษมานั่งอ่านร้องไห้ มันมีรูปเวทมนต์ พ่อส่งมาแต่รูปเวทมนต์ ดูความเติบโตของลูกจากกระดาษ 1 แผ่นนั้นทุกวัน แต่ไม่สามารถรู้ได้ว่าเขาพัฒนาการเป็นแบบไหน นอกจากผ่านเรื่องเล่าคำพูดของพ่อ

แม่ป๋อง เล่าว่า วันที่ตัดสินแม่สั่นไปหมดทั้งตัวเลย มีความรู้สึกว่าลูกเราได้รับอิสระแล้ว เราก็ร้องไห้แบบดีใจ สั่นทั้งตัวเลย

“อะไรมันจะมาทดแทนความรู้สึกเหล่านี้ มันตีมูลค่าด้วยอะไร มันไม่ใช่ไม่ได้ แต่มันไม่ควรเกิดขึ้น มันแย่ การที่จะทำอะไรสักอย่างกับชีวิตมนุษย์มันต้องละเอียดอ่อนมากๆ นะ มันทดแทนไม่ได้ เราไม่ได้อยากได้เงินนะ

ขอบคุณแม่ที่เข้มแข็งให้ผมในวันนี้ ผมดีใจที่เกิดเป็นลูกแม่ แล้วก็ขอบคุณทุกอย่างที่มีแม่ชื่อ พิมพ์แข กุญชร ณ อยุธยา แล้วแม่ก็ไม่เคยยอมแพ้เลย แล้ววันนี้มันก็พิสูจน์แล้วว่าครอบครัวเราพ้นมลทิน ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรง” ดีเจแมน กล่าว

สุดท้าย แม่ป๋องได้กล่าวกับลูกชายว่า ขอให้ลูกแม่เจริญๆ นะลูก ขอให้เขาเข้มแข็ง เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี แล้วก็ต่อสู้ อุปสรรคทั้งหลายที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ตอนนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาดูแลครอบครัวให้ดีที่สุด แม่ก็แก่แล้ว ไม่อยากเป็นภาระลูก

ดีเจแมนก็ได้เผยถึงบทเรียนในครั้งนี้ว่า ตนเองประมาท บางทีเราเอาคนเข้ามาในชีวิตง่ายเกินไป เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคนๆ นั้นเป็นยังไง ทำอะไร มันก็เป็นไปได้ที่ทำให้ไปเข้าข้ออะไรหลายอย่าง ก็คือประมาทในการใช้ชีวิต ตนจะไม่ประมาทอีกแล้ว

แล้วก็เรื่องเวลากับคนที่เรารักที่สุด ต้องให้เวลากับคุณพ่อคุณแม่ ท่านเหลือเวลาน้อยลงเรื่อยๆ วันนี้ทุกคนก็ดูได้ ไม่ต้องรอให้ถึงเวลานั้น อย่างที่บอกว่ามูอะไรมาเท่าไหร่ เห็นไหมพระในบ้านจะพาเราผ่านพ้นไปได้ ก็มีพ่อแม่จริงๆ ที่ท่านรักเราหมดหัวใจจริงๆ

คนในนั้นก็เหมือนกัน รักเพื่อนมาก แต่ละคดีไม่มีใครมาเยี่ยม เมียบางทียังหนีไปเลย พรุ่งนี้ก็เป็นคนอื่นแล้ว แต่พ่อกับแม่ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงแน่นอน ทุกคนอย่าพลาดแม้แต่วินาทีเดียวที่จะทำให้ท่านมีความสุขอะไรก็ได้ ไม่ต้องใช้เงินใช้ทองหรอก อยู่กับพ่อแม่ให้มีความสุข ตนก็จะใจเย็นลงในหลายๆ เรื่อง บทเรียนครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาโคตรแพงของครอบครัวตน บางอย่างก็ต้องขอบคุณมันด้วย ไม่งั้นตนก็จะไม่เห็นคุณค่าของคำว่า ‘กัลยาณมิตร’

และที่อยากบอกกับลูก “เวทมนต์คือเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเรา ซึ่งจะใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไป พ่อรักลูกที่สุดในชีวิต อยากให้เวทมนต์เป็นเด็กดี เป็นคนดี รู้ไว้นะลูกถ้าย้อนมาดู ครอบครัวเราสง่างามเสมอ และทำสิ่งที่ถูกต้องเสมอ พ่อรักลูกนะครับ”