จากแชมป์บาริสต้า ถูกคนเมาขับรถชน ต้องใส่ขาเทียม สู้ชีวิตขายบะหมี่เกี๊ยวกลางคืน

จากกรณีโซเชียลแชร์ภาพหนุ่มพ่อค้าขาเหล็ก สู้ชีวิตขายบะหมี่เกี๊ยวกลางคืนกับภรรยาคู่ใจที่ป่วยเป็นนิ่วในถุงน้ำดี หลังประสบอุบัติเหตุรถชนขาขาด ทำให้ชีวิตพลิกผัน จากแชมป์ลาเต้อาร์ตกลายเป็นคนพิการ ต่อสู้คดีนานกว่า 2 ปี จนปัจจุบันศาลจังหวัดนนทบุรีพิพากษาให้ชนะคดี เมื่อวันที่ 3 ส.ค.ที่ผ่านมา

ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่บริเวณหน้าตลาดสมบัติ ตรงข้ามห้างเมเจอร์พลาซ่า นนทบุรี ต.สวนใหญ่ อ.เมืองนนทบุรี พบรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยวจอดอยู่บริเวณข้างทาง ใต้สะพานลอย หน้าร้านเขียนชื่อว่า หมี่เกี๊ยว ขาเหล็ก สำหรับประวัติพ่อค้า คือ นายอาธร หรือเขาค้อ อายุ 31 ปี ชาว จ.อุดรธานี อดีตมีอาชีพเป็นกัปตันบาร์เทนเดอร์ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านเมืองทองธานี และเป็นอดีตแชมป์ลาเต้อาร์ต ของร้านกาแฟในเครือเมืองทองธานี มีภรรยา อายุ 27 มีลูกสาว 2 คน อายุ 12 ปี และ อายุ 4 ขวบ

นายอาธร เปิดเผยว่า ที่ชีวิตต้องพลิกผันมาขายบะหมี่เกี๊ยวข้างทาง เนื่องจากเมื่อก่อนตนทำงานประจำที่ร้านอาหาร เป็นบาร์เทนเดอร์ เมื่อปี 65 ขี่รถจักรยานยนต์กลับจากที่ทำงาน และประสบอุบัติเหตุ มีคนเมาสุราขับรถชน ต่อสู้คดีมาจนศาลตัดสินเมื่อ 13 ส.ค. 67 ให้ตนชนะคดี และให้รับผิดชอบค่าเสียหายแก่ตน คู่กรณีขอผ่อนเดือนละ 3,000 บาท เป็นระยะเวลา 6 ปี โดยจะเริ่มผ่อนเดือน พ.ย.67 เป็นงวดแรก หลังจากประสบอุบัติเหตุต้องตัดขา จากคนที่เคยมีอวัยวะครบ 32 ตอนนี้ร่างกายก็ไม่ปกติ และขาข้างซ้ายต้องตัดออก จึงต้องใส่ขาเทียม

ก่อนที่จะประสบอุบัติเหตุ ตนเคยเป็นบาริสต้า และเป็นแชมป์ในเครือเมืองทองธานี หลังประสบอุบัติเหตุก็ไม่สามารถเป็นบาริสต้าได้อีก เพราะข้อมือไม่สามารถสะบัดได้ ทำให้ตนเสียโอกาสและเสียความฝันที่จะไปต่อ ชีวิตกำลังจะรุ่งและไม่เคยคิดว่าจะต้องมาขายก๋วยเตี๋ยว ตอนแรกตนรู้สึกเสียดายมาก ตนไม่อยากไปเป็นภาระบริษัทจึงให้ทางบริษัททำเรื่องจ้างตนออก จากเหตุการณ์ที่เกิดอุบัติเหตุ คู่กรณีไม่เคยเอ่ยปากขอโทษตนสักคำ อาจจะเป็นเพราะพ่อเขาเป็นนายตำรวจ

ทุกวันนี้มาขายก๋วยเตี๋ยวทำให้ชีวิตดีขึ้น มีลูกค้ามารีวิวให้หลายเพจ ทำให้ลูกค้าเยอะ ตอนแรกคนไม่กล้าซื้อทาน ไม่เปิดใจ เพราะเห็นว่าตนเป็นเด็กและพิการด้วย ช่วงแรกขายหมูปิ้งที่หน้าบ้าน เพราะร่างกายยังไม่ค่อยแข็งแรง ขายหมูปิ้งก็ได้กำไรวันละ 100-200 บาท พอได้ค่าข้าวลูก พอดีตนมีสูตรก๋วยเตี๋ยวที่เคยไปขายกับญาติ จึงนำเงินก้อนสุดท้ายไปซื้อซาเล้งเอามาลงทุน เพราะตนคิดว่าถ้าไม่ทำอาชีพนี้เงินที่มีจะหมดแล้ว

อยากฝากถึงคนที่กำลังท้อแท้ หมดหนทาง หรือทางตันแล้ว ให้ดูตนเป็นตัวอย่างก็ได้ ตนเสียขาไปจากอุบัติเหตุ ตนยังคิดถึงคนข้างหลัง ต้องสู้เพื่อตนเองและคนข้างหลัง ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเรา